Voor mijn vakantie was ik 3 maanden bezig met een fit journey. Op vakantie liet ik de teugels een beetje vieren, met het plan om na de vakantie weer serieus door te gaan. Helaas maakte mijn persoonlijke situatie dit onmogelijk. De afgelopen weken kreeg ik geen hap door mijn keel. Gelukkig is deze periode nu ten einde en kan ik weer meer eten dan alleen shakes en fruit.
De afgelopen weken heb ik het echt even losgelaten. Als ik wilde trainen, deed ik dat; als ik geen zin had, niet. Ik heb veel geleerd van deze intense periode. Ik ontdekte zoveel over mezelf en mijn patronen, dat ik nu oprecht kan zeggen dat ik ze niet had willen missen.
Ik moest echt diep gaan om te begrijpen wat deze situatie (een breakup) me probeerde te vertellen. Ik ontdekte hoe mijn mind me steeds probeerde te misleiden. Niet met de verkeerde intenties; mijn mind zocht naar veiligheid en comfort.
Ik ben zo dankbaar voor de opleiding tot paardencoach aan de Keulseweg. Mede door deze opleiding heb ik geleerd wat gewaarworden betekent. Ze trainen ons daar echt op: het gewaarworden van jezelf . Dit kwam goed van pas tijdens mijn rouwperiode omdat ik nu de waarnemer van mijn gedachten werd en hiermee gedrag kon uitstellen om eerst te onderzoeken wat de onderliggende motivatie was ( eigen agenda) dan kon ik bewust beslissen zeg of doe ik dit wel of niet.
De eerste paar dagen na de breakup lukte dat natuurlijk nog niet. Toen liet ik me meeslepen door de emoties van verdriet en pijn. Maar al snel besefte ik dat pijn en verdriet slechts emoties zijn en dat ik niet die emotie ben. Er zijn ook andere emoties zoals vreugde en liefde, die tijdens deze weken aanwezig waren. Ik heb geleerd om het constante verhaal in mijn hoofd te stoppen door steeds mezelf vragen te stellen: Wat ben je nu aan het doen? Is dit echt waar? Hoe zou ik me voelen zonder deze overtuiging?
We hebben allemaal verhalen gebaseerd op onze ervaringen en trauma’s.
Ik ben de regisseur van mijn leven en alleen ik kan dit patroon doorbreken. Waarom zeg ik ja tegen de mannen in mijn leven? Wat is mijn echte intentie? Daar ben ik mee aan de slag gegaan en dat heeft tot enkele confronterende inzichten geleid.
Ik ben erachter dat alleen ik dit patroon kan ontdekken. Ik kan nog wel met 100 professionals praten, maar als je niet eerlijk bent naar jezelf, laat staan dat je dat bent naar de therapeut voor je neus. Die vertelt je uiteindelijk ook het verhaal waar jij op dat moment zelf in gelooft.
Er zit een leegte in mij die ik keer op keer probeerde te vullen met de liefde van iemand anders. Terwijl ik ben de enige die deze leegte kan vullen. Ik ben ook de enige die dat moet willen. Anders zal mijn gevoel voor heel zijn altijd afhankelijk zijn van een ander. Hoewel ik dit al jaren weet, handelde ik er niet naar. Gelukkig zie ik nu het licht aan het einde van de tunnel. Na deze breakup voel ik dat ik deze ervaring echt nodig had.
Ik heb gezeten met de pijn en kon hem helemaal over me heen laten komen zonder hem groter of kleiner te maken maar vooral zonder er iets mee te willen doen. Dat zorgde voor ruimte waarin andere emoties hun gezicht lieten zien. Ik ontdekte dat na pijn de zon weer schijnt en dat ik heel trots ben op mijn leven en wie ik geworden ben. Ja ik laat me nog wel eens gaan en ja dat hoort erbij en mag er ook zijn. Ik veroordeel mezelf niet meer maar heb mezelf lief.
Ik denk dat als beiden partners op hetzelfde punt zijn en beide gewaar kunnen zijn, het mogelijk is om samen te helen. Maar als een van de twee er nog niet klaar voor is om de pijn en angsten aan te kijken en nog in de wijzende vinger vast zit het beter is om de reis alleen te maken.
Als je heelheid in jezelf vindt, neemt de behoefte om te versmelten af.
Tijdens deze fase van mijn leven, die ik al meerdere keren heb ervaren, ontstond het idee voor het boek “Hartpijn”. Ik kijk er enorm naar uit om dit boek te schrijven omdat ik weet dat het deel uitmaakt van mijn helingsproces. Ik voel dat ik niet alleen ben en wil graag delen wat ik ontdek, zodat mijn pijn jullie verlichting kan zijn.
Liefs
Fajah
