VAN OVERLEVEN NAAR LEVEN
Het is zondagavond , ik zit op de bank met de honden bij me en een laptop op schoot om deze blog te schrijven en eens goed te beseffen hoe dankbaar ik ben voor mijn leven. Ik ga niet ontkennen dat het een achtbaan was de afgelopen maanden: liefdesverdriet tot in mijn tenen, niet kunnen eten, twee drukke bedrijven die we met zn twee runnen en een opleiding tot paardencoach met als hoofddoel jezelf leren kennen en continu bewust zijn van projecties en (tegen)overdracht. De afgelopen 12 maanden waren een versnelde en overduidelijke les in het bewust worden van patronen, het zien van mijn blinde vlekken en het doorvoelen van mijn triggers. Het klinkt gek, maar als ik zou mogen kiezen, zou ik het 100% weer overdoen.
Ik voel juist nu dat ik op “school” zit met de naam “het leven”. Ik voel dat ik hier ben om dit te beleven. Ik voel dat alles is zoals het moet zijn. Met kennis over systemisch werk en de drie wetmatigheden: ordening, geven en nemen, en inclusiviteit, vraag ik me soms af of we überhaupt iets te vertellen hebben. Of het lot niet al vastligt. Maar als ik die gedachten opmerk, laat ik ze ook snel weer los en voel ik toch heel sterk dat ik een manifestor ben. Toevallig is dit ook mijn Human Design. Ik creëer en inspireer, en ik voel dat dat mijn roeping is.
Is dat niet toch weer een stukje van “ik wil gezien worden”, denkt mijn bewuste ego-mind?
Nee, eerst wel, maar nu niet meer. Eerst had ik het nodig om gezien te worden. Eerst was ik het gat van de gemiste vader aan het vullen, wat resulteerde in bewijsdrang. Ik ging bijna ten onder aan mijn eigen reddersyndroom, dat als dubbele agenda de motivatie had om erkend te worden. Deze agenda was jarenlang onbewust, totdat een paard vijf jaar geleden mij dit inzicht gaf. De jaren die daarna volgden, waren een van de meest pijnlijke en helende tegelijkertijd. Groei doet pijn, maar blijven zitten waar je niet hoort te zijn misschien nog wel meer.
JE OUDERS AANNEMEN
Ik keek in de spiegel en doorzag waar ik al die tijd naar op zoek was. Zie je mij, lieve papa? Hoor je mij, lieve papa? Nee, papa zag mij niet. Na tien geweldige sessies met systemische coach Els van Steijn, leerde ik mijn lieve papa wel te zien. Want mijn papa heeft mij het leven gegeven, en dat is groter dan ik hem ooit kan teruggeven. In het leven noemde ik hem Lesley, en na zijn dood is hij mijn papa geworden. Ik zie je en ben dankbaar voor mijn leven.
FAJAH ONDERZOEKT DE LIEFDE
Het afgelopen jaar ontdekte ik dat mijn liefdespad mijn allergrootste uitdaging is, maar dat er zoveel moois te leren is. Ik had blinde vlekken en viel nog een keer voor mijn eigen leugens, maar ook daar ben ik dankbaar voor, want door de pijn die daarop volgde, kon ik worden wie ik in essentie hoor te zijn. Ik zit hier vanavond na een lange dag op school alleen op de bank, maar nooit heb ik me zo gedragen gevoeld. Gedragen door mezelf, gedragen door de trots dat ik op mijn plek ben gaan staan. Dat ik geen externe meer nodig heb om te vullen wat ik tijdens mijn kindertijd had afgestaan. Ik ben heel met mezelf, heb de stilte in mezelf gevonden tussen al het geschreeuw. Nooit eerder in mijn leven voelde ik deze rust in mn eentje.
DE PIJN LEERDE IK VERDRAGEN
Ik ga niet ontkennen dat ik de afgelopen maanden door een hel ben gegaan, maar ik kan oprecht vertellen dat na regen altijd zonneschijn komt, en ik had dit nodig om te beseffen dat de liefde waar ik naar verlangde de liefde is die alleen ik mezelf f kon geven. Alleen ik kon heel maken wat kapot was, alleen ik ben verantwoordelijk voor mijn gevoel. Ik ben er weer, mensen vragen me vaak wat doe jij aan je uiterlijk om jong en fit te blijven en ik zeg altijd ik heel trauma’s. Door trauma’s te helen wordt je jonger en ga je stralen.
PAARDEN COACH
Dankbaar voor het leven, voor de opleiding aan de Keulseweg die het afgelopen jaar zo gedreven was om ons te leren dat een ander willen helpen altijd over jezelf gaat.
Je bent pas een oprechte goede coach als je al je thema’s hebt aangegeken en ze helder hebt, als je niet uit bent op resultaat, als je weg kunt blijven van invulling voor de ander, als je niet wilt oplossen voor de ander, als je je eigen verhaal niet projecteert. Door deze equine asistent coaching opleiding heb ik zoveel inzichten gekregen in wat ik op relationeel gebied deed. Ik werd de moeder, de juf, de redder, en dat allemaal vanuit een eigen agenda die niets te maken had met er echt voor de ander willen zijn. Klinkt lelijk, maar het is menselijk, het is wat we doen totdat we het niet meer doen, en dat is nu.
Vandaag was de activiteit op school: coach de coachee en vraag niets, vind er niets van, en wil er niets van. Dat is iets wat mij een jaar geleden niet zou zijn gelukt, omdat ik dan niet had kunnen laten zien wat ik kon, omdat ik dan de bevestiging nodig had gehad dat ik goed was. En vandaag deed ik het met twee vingers in mijn neus. Ik ben klaar voor mijn praktijkexamen en klaar om mensen echt te helpen door ze met de paarden te laten zijn wie ze zijn en ze op hun tijd te laten ontdekken wat ze nodig hebben, zonder mezelf daarin belangrijk te maken.
Mijn eerste retraite is dan ook werkelijkheid. Op 16 en 17 december organiseer ik hier bij mij in Purmerland een mini retraite met adem werk, mediatie en groeps coaching met de paarden. Ik verheug me enorm op deze dagen en de connectie die we dan zullen maken. Daarnaast gebruik ik de verkregen kennis voor mijn online programma’s die vanaf dec live komen op www.iam-present.nl Er zijn nog plekken over voor op de 17e. De kosten zijn 200 euro ex btw.
Wil je het retraite bijwonen mail dan naar updates@iam-present.nl
Liefs
Fajah
