Hulp vragen
De afgelopen maanden waren voor mij intens. Ik had te dealen met een gescheurde voorste kruisband met in het vooruitzicht een operatie, waar iedereen die er van had gehoord of het zelf had meegemaakt mij bang voor maakte. Ik ben erg positief ingesteld en nadat ik drie maanden met een gescheurde kruisband had rondgelopen, wist ik gewoon dat een operatie de enige optie was. Ik kon niks meer doen zonder er doorheen te zakken. De dag dat ik de diagnose hoorde, was ik even intens verdrietig. Ik heb de hele weg van de Bergman Kliniek tot aan huis gehuild. Het voelde toen nog echt alsof het zo onnodig was, terwijl ik inmiddels weet dat het één van de mooiste lessen uit mijn leven is geweest.
Ik schreef eerder al over hoe ik mijn knieën altijd naar afkraakte. Ik heb ze jarenlang niet gewaardeerd omdat ik ze niet mooi vond. Het was gewoon genoeg geweest. Wij mensen halen onszelf zo vaak naar beneden en beseffen niet wat voor impact dat op je lijf, maar ook op je gehele gemoedstoestand heeft. Als je je focust op hetgeen wat je minder mooi vindt of minder goed kan, zal je je niet fijner gaan voelen. Door te focussen op alles wat je wel mooi aan jezelf vindt, zal je je veel fijner voelen. Lijden ontstaat voornamelijk door weerstand tegen de realiteit. We willen een situatie veranderen die niet te veranderen valt. Als je het accepteert, zal je uit je lijden verlost worden.
Mijn knieën zijn mijn knieën en inmiddels weet ik hoe het is als die het niet meer zo goed doen. Alleen al om de geweldige functionaliteit van mijn knieën mag ik ze elke dag waarderen. Ik moest letterlijk de band met mijn knieën herstellen. Als je de spirituele betekenis opzoekt van een knieblessure kom je uit bij trots: “niet willen buigen”. Als ik aan het moment terugdenk toen het gebeurde, is dat zeker van toepassing. Ik ben sowieso iemand die graag wil dat alles loopt zoals ik het graag zie. Hier viel dus nog wat te leren.
Grootste les
De allergrootste groei in deze blessure was het vragen om hulp. Als je geopereerd wordt aan je voorste kruisband kan je letterlijk niet meer lopen. Er staat een revalidatie van 1,5 jaar voor en minimaal 6 weken lopen op krukken. Ik lieg niet als ik zeg dat dit de aller heftigste pijn uit mijn leven was. Ik vond het vergelijkbaar met een bevalling, maar dan in mijn knie. Ik heb echt de tranen uit mijn hoofd gehuild van de pijn, maar ook van de frustratie dat ik niet gewoon een glas water kon inschenken. Ik moest letterlijk voor alles om hulp vragen. De eerste dagen heeft mijn dochter naast mij geslapen om me naar de wc te helpen. Ik was voor het eerst in mijn volwassen leven echt afhankelijk van anderen. Ik moest hulp vragen en verzorgd worden. Ik heb uren doorgebracht met mezelf op de bank en in bed en alle emoties zijn voorbij gekomen. Ik heb me eenzaam gevoeld terwijl mijn hele huis vol zat en werd tegelijkertijd gek van alle mensen om me heen terwijl ik zo veel pijn moest verdragen. Nu terugkijkende naar deze periode, heeft dit me zo veel inzichten gebracht.
Liefde
Ik snap nu waarom ik mannen aantrek die niet voor mij zorgen. Ik liet dat helemaal niet toe. Ik doe alles altijd zelf en straal dat ook uit. Ik stelde me nooit kwetsbaar op. Terwijl ik het allerliefste verzorgd wilde worden, was dat absoluut niet het signaal dat ik uitstraalde. Ik straalde juist het tegenovergestelde uit. Ik had een muur om me heen gebouwd en trok de afgelopen jaren mannen aan die deze sterke vrouw aantrekkelijk vonden. Nu ik met een vergrootglas naar mijn patronen heb gekeken en de waarnemer van mijn gedachten kan zijn, heb ik ook door hoe ik het kan veranderen en niet alleen op relationeel gebied. Het onafhankelijke aspect en alles uit iedereen zijn handen trekken en op mij nemen, is een terugkerende onderwerp. Vooral als ik naar de relatie tot mijn familie kijk.
Ik kan met overtuiging zeggen dat ook blessures komen om een reden en dat er altijd wat te leren valt. Ik ben dankbaar voor mijn leven en kijk met heel veel liefde uit naar de geweldige toekomst die mij te wachten staat.
Liefs, Fajah
