Na mijn levensveranderende ervaring met 1 korte sessie paardencoaching bij Tineke Brouwer in Westdorp Drenthe was ik meteen verkocht. Het had mijn aandacht. Ik wilde hier meteen meer over weten en er van alles over leren. Het paard had me antwoord gegeven op de vraag: ”Waarom wil ik continu, gevraagd en ongevraagd, problemen oplossen van andere mensen?”. Het mooie was dat ik van tevoren met mijn ratio had proberen te bedenken hoe dat paard mij op zo’n vraag antwoord kon geven. Ik deed het immers ook voor mijn werk. Hoe kon dat paard nu onderscheid maken tussen die twee? Tineke liet weten dat ik niet te veel moest nadenken en de vraag (via mijn gedachten) moest herhalen en aan het paard kon stellen. Het antwoord kwam bij mij binnen op een manier die niet in woorden te beschrijven is. Telepathisch, het voelde alsof het via mijn buik naar mijn hoofd ging en toen riep ik hardop: ”Ik wil gezien worden”. Beduusd van het gevoel begon mijn ratio het antwoord in twijfel te trekken. Ik werd immers toch gezien? Ik ben Fajah Lourens! Na een gesprek met coach Tineke viel het kwartje. Het is belangrijk dat de coach gekwalificeerd is om je zo te helpen met het inzicht dat het paard je geeft.
Als kind voelde ik me niet gezien. Eigenlijk heb ik daar mijn succes van gemaakt, maar de tevredenheid bleef uit. Niks wat ik deed of bereikte was eigenlijk goed genoeg. Ik wilde altijd meer, groter en beter en hierdoor had ik geen rust. Ik haalde continu mensen in huis om voor te zorgen, om vervolgens over te lopen en beledigd te zijn als ze me niet waardeerden. Het voelde altijd alsof ik op de vlucht was voor iets. Ik was eigenlijk continu aan het overleven en zo druk dat ik totaal niet in contact was met mezelf.
Het is nu drie jaar geleden dat ik deze sessie heb gedaan en mijn hele leven is veranderd. Ik ben mijn trauma’s aangegaan en ben mezelf gaan zien. Dat schouderklopje van mijn overleden vader komt toch niet meer. Ik ben echt aan de slag gegaan en ook al ben ik er nog niet, ik ben me nu echt bewust dat ik altijd goed genoeg ben en daarvoor hoef ik niets of niemand te helpen en al helemaal niet iemand die daar niet om vraagt. Zoals ik in eerdere blogs al aangaf: mensen willen helpen is ook afleiding zodat je je eigen problemen niet hoeft aan te kijken. Lees deze blog hier.
Omdat het voor mij zo life changing is geweest, wilde ik zelf ook de opleiding tot paardencoach doen. Ik volgde eerst een coachopleiding en vertrok daarna met goede moet naar Spanje om daar een introductiecursus te doen. Je wordt in Nederland doodgegooid met opleidingen en coaches en ik heb wel al ervaren dat sommige mensen echt maar wat doen. Zo werd ik een keer gewoon in een bak met paarden gezet die aan het eten waren aan hooinetten met de opmerking “ga maar voelen”. Dat is geen paardencoaching.
Ik wil het leren omdat ik het wil begrijpen. Na mijn geweldige ervaring bij Tineke ben ik me zo bewust geworden van de gevoeligheid van paarden en met name dat ze de trillingsfrequentie van je gedachten kunnen opvangen. Ik heb onlangs twee veulens gekocht en zal nu anders met ze omgaan dan dat ik jaren geleden zou hebben gedaan. Ook snap ik nu veel beter hoe belangrijk het is dat je paard in een vaste kudde verblijft en dat het continu van baas en/of stal veranderen niet ideaal is. Het lijkt me geweldig om mijn kennis straks te kunnen gebruiken als we zakelijk tegen dingen aanlopen en/of als vrienden, familie een vraag hebben. Ik ga om die reden zeker door met de opleiding paardencoach.
Spanje
Hester is de ontwikkelaar van contextuele paardentherapie. Deze therapie is met name geschikt voor zelfreflectie en/of gedragsverandering bij mensen te bewerkstelligen. Dit kan uiteenlopen van hechtingsproblematiek en angst tot leiderschap, etc. Deze manier van paardentherapie is ook geschikt om patronen te verhelderen en eventueel te verbeteren tussen gezinnen en relaties. Hester heeft op deze vorm van therapie ook wetenschappelijk onderzoek laten doen. Lees hier het wetenschappelijk onderzoek.
We waren met een groep van 3 vrouwen naar Spanje, waarvan ik de enige was die niet werkzaam is in de zorg. Eén van ons was al paardencoach en de rest was aan het oriënteren om te kijken of ze het, in de instelling waar ze werkten met jongeren, konden toepassen.
Mijn hechtingsprobleem
Als therapeut, psycholoog en/of coach is het van groot belang dat je jezelf goed kent. Zo is de kans kleiner dat je jouw eigen problemen projecteert op je cliënt. We kregen daarom de opdracht om aan te geven aan welk stukje wij van onszelf nog wilde werken. Ik heb de afgelopen jaren veel opgeschoond, maar ik moet toegeven dat ik wel een hechtingsprobleem heb. Eigenlijk loopt alles in mijn leven op rolletjes. Alleen op relationeel vlak maak ik er stomweg echt een potje van. Ik heb daar de afgelopen maanden veel mooie inzichten over gekregen en ben ik met Els van Steijn als coach ook al goed bezig om dit bij de wortel aan te pakken. Buiten dit probleem kon ik niet veel bedenken, dus ik besloot hieraan te werken.
Sessie 1
Ik kreeg de opdracht om de drie paarden in de bak te benoemen tot mijn heden, verleden en toekomst. Ik liep intuïtief op het witte paard af wat ik als mijn toekomst bestempelde. Ik kreeg de opdracht fysiek contact te maken en legde mijn handen op zijn rug en liet hem weten dat hij mijn toekomst was. Dit deed ik vervolgens ook met de andere paarden. De bruine Arabier koos ik als mijn verleden. Het paard dat als mijn heden was gedoopt, liep naar me toe en ging met zijn kont naar mij toe staan en met zijn hoofd naar mijn verleden. De coach benoemd, zonder oordeel, wat het paard doet. Ik maakte hier zelf uit op dat zolang ik in het verleden blijf hangen, ik niet gelukkig met het nu kan zijn.
Als ik daar even wat langer over nadenk, bedenk ik me dat ik altijd klaag over wat al die mannen uit het verleden allemaal niet goed deden. Iets wat ik zakelijk niet in mijn hoofd zou halen, doe ik privé eigenlijk continu. Ik focus me op het verleden en met name wat niet goed gaat. Ik besloot naar het verleden toe te lopen en ik kreeg een warm onthaal. Het was erg emotioneel. Ik had ook het gevoel dat het een afscheid was. Het voelde alsof al die momenten dat ik me tijdens mijn jeugd in de steek gelaten, alleen en ongezien voelde allemaal tegelijk langskwamen. Het leek wel of het paard me in één klap kon helen van al deze opgeslagen gevoelens die zich in mijn volwassen leven steeds blijven herhalen. Vervolgens kreeg ik de opdracht om met mijn heden een wandeling te maken. Ik kreeg een touw die ik om zijn nek sloeg. Hij wilde niet mee lopen ik probeerde het eerst voorzichtig aan de linkerkant en toen via de rechterkant, maar hij bleef staan. Toen ik wat duidelijker aangaf wat ik wilde, liep hij mee. Hij stopte abrupt toen we langs de toekomst liepen. Het inzicht wat dit mij gaf, is dat ik een keuze moet maken. Soms twijfel ik te lang op privégebied, maar als ik een fijne toekomst wil zal ik soms knopen moeten doorhakken.
Sessie 2
De volgende dag kreeg ik de volgende opdrach. Die luidde als volgt: Neem het paard mee zonder touw en zorg dat hij over deze hindernis loopt. Ik had de dag ervoor deze opdracht met één van de andere deelnemers gezien, waar het niet zo gemakkelijk ging. Uiteindelijk kreeg zij een touw. Ik kreeg een joker. Ik mocht als het me niet lukte één van de anderen om hulp vragen. De coachingsessie was meteen begonnen. Hulp vragen? Ik? Oh nee, dat ga ik echt niet doen. Ik maakte me er twee seconden druk over en liet het toen los. Later heb ik dat stukje voor mezelf nog even geanalyseerd. Wilde ik geen hulp omdat ik me niet kwetsbaar wil opstellen of wilde ik geen hulp vanuit bewijsdrang? Bewijsdrang ontstaat vaak als een vader niet aanwezig is geweest of je niet kon zien. Dit is één van de redenen dat ik zo succesvol ben ;-). Toch doe ik inmiddels liever dingen vanuit passie en vertrouwen dan vanuit bewijsdrang. Ik ben er (nog) niet achter wat het dit keer voor oorzaak had dat ik er even tegenop zag.
Opdracht vanuit vertrouwen en intuïtie
Door mijn eerdere ervaringen met paardencoaching wist ik inmiddels dat ze je gedachten opvangen. Mijn intuïtie leidde me naar de hindernis. Ik stapte er overheen en sloot mijn ogen. Ik maakte contact met mijn KI punt (twee vingers boven je navel) en toen maakte ik contact met het paard. Ik vroeg haar simpelweg naar me toe te lopen en zag voor me hoe ze dat deed. Ik visualiseerde als het ware dat ze het deed en bleef de vraag in mijn gedachten herhalen. Binnen 2 minuten had ze precies gedaan wat ik vroeg. Dit was een intens en magisch moment, maar wat leerde dit moment mij eigenlijk?
Toen de coach me dat vroeg moest ik er even over nadenken. Als ik het betrek op mijn hechtingsprobleem, voel ik dat ik vertrouwen mag hebben en geen haast hoef te hebben. Ik hoef niet te zoeken naar verbinding. Het komt vanuit vertrouwen en als de tijd er rijp voor is. Daarnaast mag ik ook meer vertrouwen in mezelf hebben en is het al heel goed waar ik nu gekomen ben. De connectie die ik liet zien met het paard is de connectie die ik op dit moment met mezelf heb en die is nog nooit zo sterk en helder geweest. Ik ben enorm dankbaar voor deze twee sessies en alles wat ik van de sessies en van de anderen heb mogen observeren en leren. Ik ga mij zeker verder inleven in coachen met paarden en voel me rijk dat ik al deze mooie stappen mag maken.
Wil je coach worden? Zie deze link voor meer informatie.
